nieuws
25.08.24
uit de bundel : ‘toen vandaag nog gisteren was’
Verdonkschot’s liedgedicht:
ik vraag me af
ik vraag me af
wat gebeurt met de leugen
die onweersproken blijft?
waar schuilt de liefde
die niet meer beklijft?
was als tussen bedrog
en waarheid geen verschil?
wat te doen als het kind
niet meer spelen wil?
ik vraag met af
met een bezwaard gemoed
kan om alles huilen
maar … leer me hoe dat moet
ik vraag me af
waarom groeit het onbehagen
in tijden van overvloed?
waartoe dient de pijn die
men verdragen moet?
hoe zou leven zijn
zonder het menselijk tekort?
waar verblijft de zoen,
die niet gegeven wordt?
ik vraag me af
met een bezwaard gemoed
kan om alles huilen
maar …leer me hoe dat moet
ach,
al die liefde nooit verklaard
al dat wijken voor de ander
al dat wachten op wat komt
al die nachten zonder slaap
al die energieen afgeremd
al die hoop … vals afgestemd
ik vraag me af
hoe ongebonden, losgescheurd
voordat men is bevrijd
het ver reikt de afstand
de afstand tot dichtbij
hoe dood te gaan
zonder geleerd te sterven
wat te doen als de vlinder staakt
als de schoonheid niet meer raakt
ik vraag me af
ten einde raad:
hoe klinkt de vraag …
hoe klinkt de vraag,
die men niet horen wil?
ik vraag me af
brons | bladgoud
geborsteld plexiglas sokkel
20.08.24
Wim van der Beek
schrijver/kunstrecensent
…Beeldhouwer Joris Verdonkschot werkt vanuit het besef dat het turbulente
lichaam een tempelgebouw is dat zowel aanvallen van buitenaf als van
binnenuit moet doorstaan. Zijn mensvisie levert paradoxale sculpturen en
vrijgevochten mensbeelden op die uitersten verenigen. Hij werkt vanuit een
innerlijke gedrevenheid die geen beperkingen kent. Verdonkschot
permitteert zich alle vrijheden die hij nodig acht om volstrekt eigen en
authentieke belden te maken, waarin alle opgedane kennis en ervaring uit
het verleden gebruikt wordt als basis voor een sculpturale wereld waarin hij
zich vrij en ongebonden kan uiten. Als beeldhouwer staat hij stevig met beide
benen in de traditie, maar hij voorkomt dat hij wordt bedolven onder het verleden.
Verdonkschot gaat op de schouders van illustere voorgangers staan om
beter zicht te krijgen op de wereld die voor hem ligt. maar tijdens het
scheppingsproces laat hij alle invloeden los vanuit het besef dat degene die
onbezield in de voetsporen van voorgangers treedt, zichzelf de mogelijk
ontneemt om hen in te halen …
still uit de film IN STATU NASCENDI
eerste shot CAUGHT
12.09.2024
premiere van de shortfilm CAUGHT op
zondag 22 september in Filmkoepel in
Haarlem, zaal 3, om 11.30 uur voor
genodigden en belangstellenden.
dancers
Rebecca Lillich//Kruger
Candela Murillo
choreography
Jort Faber
camera & exposure
Thomas Scholz
sound design & audio post production
Wouter Snel
Film editor & video post production
Allard Zoetman
a film by
Joris August Verdonkschot
paginagrootte advertentie in de kunstkrant 2023
ik wil graag de schoonheid danken,
voor haar ondoorgrondelijkheid.
Omdat die -ondanks dat we haar
blijven besmetten, verkrachten en
verwoesten- ons blijft verleiden,
overweldigen en bedwelmen.
De schoonheid die raadselachtiger
dan onze machteloosheid, ons
onvermoeibaar de eeuwigheid blijft
aanbieden, ook al zullen we nooit
weten hoe haar te benaderen.
En ook de liefde wil ik bedanken,
want zonder de liefde zouden we
de verloren strijd met de schoonheid
niet aankunnen.
jv
03.07.23
23.06.23
Bronsgieterij Kemner te Cuyk
de deuren naar de uitstookoven
de deuren naar de werkplaats
18.04.23
Verdonkschot’s gedicht uitgesproken op Hemelvaartsdag
In Het Verhalenhuis Haarlem ter gelegenheid
van het poëzie festival Dichtlijn 2023:
____________________________________________________
ik weet nog
de verschoten wolken die de hemel grijs zepen
boven de kalme zee
blauw door de lucht die niet van haar is
van de koude knikkers in mijn hand
het verlies van de schoot waarop ik zat
de dood van de hand die me reikte
het krieken van de dag
met nog een scheut van schemer
in de enige stilte
die de wind liet liggen
van de schouder waartegen in niet kon leunen
het trage tikken van de klok
die de tijd verdeelt
de haag van bomen die de afstand omlijnen
de zeewiergeur van de bries
dat alles zwart was
en dwarrelend stof
van het haarvuur van voorbije jaren
met de warme melk van een slaperig tien uur
ik huil wat vergeten werd in mij
____________________________________________________
15.06.23 maquette
Verdonkschot is curator van een expositie in de Toonzaal van het grootste Haarlemse ateliercomplex Het Hoofdkantoor, die in de eerste twee weekenden van november plaatsvindt.
Aan de tentoonstelling onder titel FOUND IN TRANSLATION doen 17 kunstenaars en 17 dichters mee.
Een duobundel , met werken van de beeldend kunstenaars en teksten waarin dichters reflecteren op de aangeboden kunst, begeleidt de expositie.
24.03.23
een fotowerk uit de nieuwe serie portretten,
formaat 70 | 105 cm
03.04.23
De opnames van het nieuwe lied VRIJE VAL zijn afgerond.
Met een ongebruikelijke lengte, 5 minuut 46.
refrein:
maar nu de dag uithijgt in de nacht
waarin de sterren gaten prikken
gedoofd de kreten, die je riep
jij naast mij rustend, ronkend diep …
compositie en zang BERT VISSERS
arrangement en piano GUUS WESTDORP
tekst JORIS VERDONKSCHOT
21.03.23
under construction:
het nieuwe bronzen beeld Le Bonheur
links: het kale geciseleerde brons
rechts: het vers gepatineerd beeld en hier nog vol in de siliconen witte was,
ter bescherming van de huid en het uiteindelijk ter verkrijging
van een gedoceerde glans
14.02.23
nieuw fotowerk 105/70 cm
uit de serie: bodyparts
05.11.22
paginagrootte krantenadvertentie
voor de 1e expositie van FOTOWERKEN
Verdonkschot/Scholz
07.10.22
dit is de taal van de kosmos, van de Tao.
waar vaak in beelden de ruimte wordt
beinvloed en gemarkeerd, is in dit beeld ruimte
juist ruimte geworden, zulks in een grenzeloze
begrenzing ervan, in het lawaai van de stilte ervan,
in de snelheid van het trage ervan, in de ijlheid van
het massieve ervan, in het alles van het niets ervan,
in het niets van het alles ervan.
vol van beweging, tijdloos, het is ruimte gematerialiseerd.
hier is de huid van ruimte gepakt met nog steeds
het lijf als medium, als taal.
de balans die hier is bereikt, zit erin dat het de vraag is of
de maker de ruimtelijkheid van het lijf toont
of de lijfelijkheid van de ruimte.
Gerlof van de Burg
shield
brons op hardstenen sokkel
14.04.22
locaties voor de interieuropnames
voor de shortfilm
Eden’s backyard, Charleroi
05.11.21
LUST
een nieuw portret van Verdonkschot.
vrij sober in een paar tinten bruin gepatineerd.
de toegepaste non-finito biedt een mogelijkheid
om het beeld op een subtiele wijze de sokkel
te laten ontmoeten, waarbij het reiken van het hoofd
nog extra wordt geaccentueerd.
22.07.22
het nieuwe beeld: THEBIAN KOUROS
is een bronzen beeld in de giethuid van een jongeling
25 | 25 | 55 cm b | d | h
Half maart reist Verdonkschot af naar zijn collega beeldhouwer Kim Kroes in Pietra Santa, bij Carrara (Italië), waar hij de realisering van 3 marmeren torso’s ter hand zal nemen.
vloeibare vorm
brons
gevallen
tot spat
wiegend
lurkend
naar volume
paarden in galop
een open drakende muil
kinderkreten
alles meesleurend in zijn vaart
of soms
een vlot van Medusa?
Joris V. febr/20
Verdonkschot en zijn team
gedurende opnames van de clip
op het toneel van de Stadsschouwburg van Haarlem,
van het lied ‘Kom aan mij te kort’, uit de
gelijknamige bundel,
muziek en zang
piano en arrangement
liedtekst
Bert Vissers
Guus Westdorp
Joris verdonkschot
OVER LIJF
lijfbeschrijving 3
10
hier een welving die uitnodigt
daar een verzadigde vorm,
gulzig ruimte in beslag nemend
dan de billen,
die samenspannen
zacht en haast onzichtbaar
de uitgerekte borst die zich voegt in de huid
het bekken maakt ruimte
en ontmoet het bovenlijf
fictieve lijnen als begrenzing
van het vlees
gevangen in zoete curven,
lost het volume op in vorm
het onuitputtelijk zichtbare
van het naakte lichaam
zie hoe een vrouw haar sieraad draagt:
een lijf waarop, met gulle hand,
zoveel schoonheid is gemorst
Gerlof van den Burg na lezing van ‘Over lijf’:
De zintuiglijk gevoede geest
van Verdonkschot geeft in dit schrift
woorden aan zijn observaties van
lichamelijkheid.
Het is poezie in intense toetsen,
waarvan de wezenlijkheid zijn bronzen beelden,
foto’s en dans evenzeer eigen is.
De landschappelijkheid van het lichaam.
Het toneel van het lijf.
Dit is Verdonkschot,
de zen van de verwondering.
Is Verdonkschot een kunstenaar?
Dat doet hem te weinig eer.
Hij is een homo universalis die
ons nodigt voorbij de grenzen
van onze zelfverbeelding
te gaan.
Voel u zelf in de ander.
De 2e gedichtenbundel ‘Toen vandaag nog gisteren was’
van Verdonkschot ligt bij de drukker.
Bijgaand een door Scholz/Verdonkschot gemaakte
foto voor het stofomslag.
Een uitgave van ‘VISSI d’ARTE’.
15.04.19
joris verdonkschot:
‘Traagheid is geen officiele kunsthistorische categorie aan de hand waarvan kunst wordt geduid. Toch is ze een belangrijk motief in de kunst, zowel letterlijk als figuurlijk.
In de beeldhouwkunst vertaalt traagheid zich als een toestand tussen gaan en staan in. De beweging stokt maar zet zich voort op een andere manier’.
25.04.19
Bert Vissers (compositie en zang) heeft met Verdonkschot (tekst) het lied opgenomen ‘KOM AAN MIJ TEKORT’. De pianobegeleiding is verzorgd
door Guus Westdorp (oa Shaffy/List/Hermans).
Van dit lied zal een clip worden gemaakt.
recensie Gerlof van den Burg:
tekst, melodie, muziek zijn in hun wezenlijkheid congruent en afgestemd,
het wringt niet. Bert Vissers heeft waarlijk een geweldige stem, zacht warm, rauw, zuiver. Bram Vermeulen schoot door mij heen en dat vind ik fijn.
De begeleiding met piano van Guus Westdorp bevalt mij, het kleine tevens heldere van deze begeleiding leidt tot de wenselijke concentratie, focus op het lied. Deze hermetiek doet geheel recht aan de natuur die dit lied eigen is. Ja, er is lef, durf, voor nodig op de eenvoud te behouden. Het lied voelt als een glad steentje dat ik in mijn jaszak meedraag en tijdens het wandelen wil aanraken, voelen.
15.04.19
Verdonkschot werkt met Thomas Scholz
momenteel in de studio aan een fotoserie
op groot formaat in samenwerking met
fotolab De Verbeelding, Purmerend.
Diverse modellen zullen nog hun
opwachting maken voor de camera.
03.05.19
Jiti Kylian:
‘Dans is en blijft een vreemde bezigheid.
Het is nergens voor nodig, maar het maakt
onmiskenbaar deel uit van de menselijke
natuur. Dansers moeten profiteren van die
combinatie van onvermijdelijkheid en
gebrek aan noodzaak.
Brand jezelf in de geest van je publiek,
hou ik de dansers altijd voor. Ik wil dat ze
hun kunst vergelijken met Japanse kalligrafie.
De kalligraaf is uit op meer dan schoonheid.
Hij concentreert zich volledig op zijn
onderwerp. Zorgvuldig kiest hij een penseel
en doopt het in de inkt, niet te diep, niet te kort,
niet te lang. En dan drukt hij in een streek
trefzeker uit wat hij bedoelt.
Correctie is niet mogelijk. Bij dans idem dito:
het gaat om dat ene weergaloze moment
dat nooit terugkomt’.
08.18
De 3 levensgrote beelden
die ik heb gemaakt voor
Philips Research hebben nu eindelijk
hun vaste bestemming gevonden:
geplaatst voor de entree
van het Evoluon in Eindhoven.
09.18
Samen met Thomas Scholz
testopnames gemaakt van
Femke Bouwmeester
(Wereldkampioen Figure 2018)
voor fotowerken
en de shortfilm FLESH
02.01.17
01.19
Mijn nieuwste beeld
‘Le Bonheur’ ingevormd
in de bronsgieterij.
Het zogenaamde ‘ei’
in afwachting van de
gieting
Op zondag 9 april vind de opening plaats van
de expositie KEEKWOLK in de Vishal in Haarlem.
Op deze expositie zal ook de dansfilm van Joris Verdonkschot ‘The Clash’ op groot scherm worden vertoond.
16.11.16
Morren Galleries en Verdonkschot zijn een verbinding aangegaan.
Momenteel worden een tiental grote beelden van Verdonkschot getoond in Amsterdam.
Morren Galleries Amsterdam bevindt zich direct naast het Rijksmuseum. Gevestigd in een monumentaal pand, ontworpen door E. Cuypers, in het hart van het Amsterdamse Museumkwartier.
04.04.17
nieuwe publicatie:
OMTREKKENDE BEWEGINGEN
2e monografie
een 78 pagina dik full color magazine in cassette
met een keuze uit de beelden van Joris Verdonkschot
met teksten van hemzelf
kunstrecensent/curator Drs Wim van der Beek
kunstenaar Mr Gerlof van den Burg
Dr Jeroen Damen
stadsdichter/journalist Drs Nuel Gieles
Prof Dr Ruud Lapré
vormgeving Christiaan van Doesburg
Corinthian Korè 08.16
Dit is het nieuwste beeld van Verdonkschot.
Als pendant van het succesvolle beeld Trojan Kore.
Het beeld is voor het eerst geëxposeerd
op de beurs Art Nocturne Knocke ‘16
(Knokke-Heist B.) en met succes.
Tabula rasa
Mag ik jouw ongerepte lijf,
waarop ik dan mijn verzen schrijf
mijn zinnen gul gestrooid op jouw blanke vel
mijn tattoo zal uitvoerig zijn, dat wel
Ik druk teder enkel kapitalen op je gezicht
volg de regels van je open lach
daarna gebruik ik je wangen
om daar al mijn uitroeptekens in op te vangen
Zal je stempelen op je lippen,
mijn zinnen dan rood omlijnd
kus ze, voeg ze samen en geniet
wel zacht, want doe ze niet teniet
Jij alleen bent het podium dat ik zoek
wil jij zijn: mijn open boek?
ik zal alles schrijven; ik leef me uit
en daarna pas:
lees ik je huid
Op je hals print ik mijn langste zinnen,
daar zal ik breedsprakig zijn
en voor jouw borsten vind ik mijn mooiste hyperbolen
ik laat ze vrij om daar wat rond te dolen
Vind het ritme van je hart
rijg woorden in een lint
en snoer je taille nog slanker met mijn refrein
op je zachte buik maken zoete rijmen zachte plonsjes, fijn
Naast jouw benen zet ik nog wat jambes keurig op een rij
zelfs bij jouw voeten, voeg ik noten toe
ik zalf je huid glad met mijn taal
jouw lichaam vormt het veld voor mijn verhaal
Jij alleen bent het podium dat ik zoek
wil jij zijn: mijn open boek?
ik zal alles schrijven; ik leef me uit
en daarna pas:
lees ik je huid
Ik schuif jou al mijn woorden toe
je mag mijn mooiste zinnen hebben
geen open plek meer? geen onbeschreven grond?
dan leg ik heel voorzichtig nog wat woorden in jouw mond
Joris Verdonkschot
Nolens Volens from JorisVerdonkschot on Vimeo.
01.06.16
In zijn middelbare schooltijd maakte Joris Verdonkschot met vrienden de korte film Nolens Volens (15.32 sec).
De film waarmee hij ook werd toegelaten 1968 op de Nederlandse Filmacademie.
Nu 50 jaar later zijn shots uit deze film gebruikt voor de clip van het nummer My house (3.05 sec) van de groep Bomberleo
music: Leonie Klooster
digitalisation 8mm film: Carl van der Heijden
editor music video ‘My house’: Britte Weijers
De presentatie van de muziek video was
op 12 juni 2016, Ruigoord, Amsterdam.
Shelter:
Een beeld dat een grote zeggingskracht heeft. Het beweegt op het
grensvlak van het figuratieve en non-figuratieve, op het grensvlak van het geboetseerde en getekende,
op het grensvlak van lichamelijkheid en landschappelijkheid, op het
grensvlak van de bevrijde vorm (voorzijde) en de gevangen vorm (achterzijde).
Het verbeelde grensvlak. Het kosmisch bewegen in gestolde vorm.
Ten aanzien van de achterzijde geldt, naast het feit dat de voorzijde bij de gratie daarvan bestaat, dat alles mogelijk is, glans, vorm, taal. Ik ben benieuwd naar de verslaglegging van een blind persoon over het beeld.
De lichamelijkheid van het beeld is, hermetisch open. Welbeschouwd voldoet de beeldtaal
aan taoïstische grondbeginselen: enkel die taal is werkbaar, hanteerbaar, waarin de ruimte,
de beweging is vervat. De landschappelijkheid van het beeld.
Ongelooflijke wolkenpartijen, ijlmassief, dringen zich aan het land en de ruimte op. Langs de
horizon wordt het licht samengeperst. Het sterft, we weten dat het herrijst.
Dat doet de goudkleurige huid, die geeft ons deze kalme handreiking.
Wat zegt dit mij over Joris V., de beeldmaker? Ik zie het pad van vorm maken naar
vorm bevrijden, intuïtief maken, vanuit de onderstroom, niet meer vanuit het geconcipieerde kunstenaar zelfbeeld.
Techniek, kunde, talent, leven, liefde, eindigheid en oneindigheid, overgave aan de onderstroom, het kosmisch bewegen, vooral dat, maken dat het ongevormde dat nog niet is en ook wel is, door Verdonkschot als medium wordt gematerialiseerd.
Hij is in dit beeld vader en moeder, hij heeft de ongeboren vorm bevrucht, gedragen, gebaard. De wereld mag het opvoeden. Dit alles vraagt om meer, mij dunkt.
9.9.15 Gerlof van der Burg
02.02.16
Verdonkschot heeft de dansfilm ‘THE CLASH’ (7 min.) afgerond.
Thomas Scholtz heeft de cinematography verzorgd.
Danseres: Charlotte van den Reek
Zij danste oa bij The Kibbutz Contemperary Dance Company (Israël).
Ze heeft een eigen dansgroep: BeYOUDanceCrew.
Cinedans Festival (in hun filmotheek opgenomen), Filmmuseum Eye Amsterdam
Utah Dance Film Festival, Utah
4th Tiny Dance Film Festival, San Francisco
Dans Camera West, Los Angeles
Dancescreen, Wenen
08.11.15
Hierbij een kort stukje ballet opgenomen
in de Stadsschouwburg in Velsen tijdens
de repetities voor het lange soloballet
UN PAS D’UNE
PANTA-ROTONDE
Zwevend kun je door de ruimte gaan
omgeving ruimte geven
segmenten adem laten halen
water, lucht, vuur, geest en aarde
houvast, houvast!
Oh, laat me in de lucht verzinken
in de diepste diepten vliegen
vrij naar Herakleitos en Plato
laat me in een spinrag wiegen
als ik als kind over de Zeeweg huppel
vrij naar Kees Stip: een punt, een pointe
‘Op een druppel’
Een druppel dacht bij Overveen
hoe ik ook stroom, ik moet erheen
wat het ook maar beduiden zou
als kind ben ik de morgendauw
Ik vrees dat ik ten langen leste
op een weg die leidt door Bloemendaal
ergens in Kennemers gewesten
opeens rond een rotonde dwaal
In de diepste diepten kun je zinken
verkeer, van top tot dal en diepe kraters
wegen, pleinen, zeeën, zwarte waters
hier kunnen stroomstrofes weerklinken
Alles beweegt en gaat zijn eigen weg
lucht omhoog, en water naar beneden
alles stroomt, de duinen in, naar Zandvoort
het Kopje af, en alles kiest zijn route
Tien jaar terug heb ik al eens een
Panta-Rhei-gedicht geschreven
Ik weet alleen niet meer
waar het in al die jaren is gebleven
Alles gaat door, stroomt verder en keert om
gelukkig maar, want hier op de rotonde
bij Verdonkschots beeld, het beeld van Joris
geldt eens te meer de oude mores
Alles gaat voorbij en blijft en alles stroomt
bij Panta Rhei heb ik mijn zinnen teruggevonden.
Verdonkschot met Panta Rhei.
Deze illustratie is gemaakt
door Eric J. Coolen naar
aanleiding van de onthulling.
Gezegd door Nuel Gieles, stadsdichter van Haarlem
bij de onthulling van het beeld Panta Rhei
Haarlem, 10 oktober 2014 te Overveen.
10.10.14
Verdonkschot’s tekst bij de onthulling
Alles vloeit
Als kind gooiden mijn vriendjes en ik platte steentjes zo vlak over
het water dat ze scherend over het water telkens weer opstuitten.
Dat was aan de lelievijver in het Groenendaalse Bos in Heemstede.
30.06.14
Verdonkschot heeft in opdracht van
de Koninklijke Nederlandse munt
2 ontwerpen gemaakt voor een munt.
09.09.14
Ter gelegenheid van de onthulling van het grote beeld Panta Rhei op 10 oktober as op de rotonde, kruising Zeeweg/Brouwerskolkweg te Overveen is werk van Joris Verdonkschot opgesteld in het 2 sterren restaurant De Bokkedoorns te Overveen.
29.04.14
Hiernaast de video van het mooie nummer ‘a case of you’ van James Blake.
(een Joni Mitchell cover, van haar album ‘Blue” uit 1971)
De sfeer past wonderwel bij het liedgedicht dat Verdonkschot schreef ‘ Zamel jou’.
…jouw bedachtzaam roeren in een pan
soms, die ingehouden adem, want zo bang
en ik zamel jouw restjes meisjesgedrag, zo licht
je vragend dwingende ogen op mij gericht
jouw boos verstoppen,
achter een dubbele middagboterham
en je lange haren achtergebleven in mij kam.
ik koester jouw onzekere blik in je nieuwste jurk
het vol overgave slapen met af en toe een snurk
je ongedurige blik naar mij, plots aangescherpt
alle verwijten die je me voor de voeten werpt
de warmte van je lichaam,
met je kouwe voeten die ik niet vermijd
en ik spaar ook, al jouw benen wijd …
De bundel Zamel jou is een liedtekst geschreven door Joris A. Verdonkschot.
Eric J. Coolen, illustraties.
Henk Tijbosch, vormgeving en trailer.
Michaela Bijlsma, kousenband (aangeklede versie)
32 pagina’s, volledig in kleur.
Uitgegeven bij Nieuwe Gracht Producities, februari 2015.
Het gedicht is een manmoedige poging tot
een planmatig ontraadselen van het godswonder,
Vrouw geheten.
one can exist without art
but one cannot live without it
(Oscar Wilde 1854 – 1900)
De idee achter de titel van een bekend schilderij van René Magritte
(Belgische surrealist 1898-1967)
…ceci n’est pas une pipe.. zou ook hier van toepassing kunnen zijn.
07.12.13
Verdonkschot’s
Body & Soul
01.07.13
Verdonkschot maakte deze
afbeelding van ZKH Willem Alexander.
Alain de Boton
filosoof, auteur en ondernemer
(volgend jaar gastconservator van het vernieuwde Rijksmuseum)
‘Kunst is een geconcentreerde dosis van goede dingen in de wereld.
Het herinnert ons aan wat liefde is, wat creativiteit is, goedheid, vrijheid.
Kunstwerken kunnen ons leven beter maken, deels omdat we
emoties herkennen, en deels omdat we opnieuw in aanraking komen met emoties die we verloren waren. We moeten zo vaak sterk zijn dat we steeds slechter worden in zacht en aardig. Kunst nodigt
ons uit weer aardig te zijn’.
‘Kunst geeft kleur, textuur en zintuiglijke overtuigingskracht aan ideeën.
Ik denk dat de functie van kunst is om je te helpen leven en sterven’.
‘Iets van een emotie dat spreekt uit een kunstwerk, ontmoet die emotie bij mij, zodat we niet alleen zijn’.
01.05.13
Verdonkschot heeft recent als opdracht het beeld gemaakt
GOLTZIUS’TOOL
Het is een hommage geworden aan de door hem zeer bewonderde
tekenaar, graveur en schilder Hendrik Goltzius (1558 – 1617),
die zich vestigde in 1577 in Haarlem. De stad waar ook
Verdonkschot woonachtig is. Goltzius geldt als de belangrijkste
Nederlandse kunstenaar van het laat 16e-eeuwse maniërisme
(dat hij samen met Karel van Mander en Cornelis Cornelisz.
van Haarlem In Nederland introduceerde).
Een portrettering van de hand.
Een rechterhand. Een instrument.
De wijsvinger staat vrij in de ruimte
tussen de wijkende duim en de
samenscholende overige drie.
Een hand die weet in een mengeling
van afstand en betrokkenheid.
Het nieuwe is slechts zelden goed, omdat het goede nu eenmaal korte tijd nieuw is
Arthur Schopenhauer 1788-1860
Verdonkschot houdt erg van goede liedteksten.
Teksten van Leonard Cohen en in Nederland natuurlijk
van Jan Boerstoel, Willem Wilmink en de onlangs veel te
vroeg overleden Maarten van Roosendaal.
Van deze zanger een opname van zijn wonderschone lied:
‘om te janken zo mooi’.
Tekst uit Verdonkschot’s bundel in voorbereiding : Over lijf
de lijn____________________________________________________________________
een spoor getrokken met onzekere hand.
een smalle baan van inkt,
zonder aankondiging,
om dan plots af te breken.
eerst daar het nog onbesmet vezelwit
en dan de gewilde smet,
het lukrake spoor,
dat zichtbaar maakt
waar de pen onherroepelijk was.
het zacht schurend krassen,
in horten, in stoten,
de weerstand van geschept papier
beslechtend.
gestolde inkt op papier,
gestolde inkt in papier,
gestolde inkt met papier;
suggesties van het onbenoembare.
de rietpen wordt gedoopt,
telkens weer,
om het papier te ontmoeten,
telkens weer.
de enkele aanraking
onder schuine hoek
kleurt het innerlijk
als schaduw op het vel.
is het de ongeboren lijn
die de hand leidt?
en Oost-Indische inkt haar zog?
als de tekenbeweging vertraagt,
lurken papiervezels gulziger
en wordt de lijn in haar groeien
de scherpte ontnomen.
de inkt droogt,
het papier bolt,
de lijn verweest
met verzadigde buitenkanten.
de aandacht verslapt:
de lijn ontaardt in streep.
op het vlak,
in het vlak.
met het vlak.
lijnen meanderen er,
vliegen uit hun bochten,
worden door andere lijnen slordig overtrokken,
tasten nerveus hun zichtbaarheid af,
hervinden uiteindelijk hun onzichtbaar spoor
om dan als vorm te bestaan.
de liegende lijn,
die als fictieve begrenzing een al
even onwerkelijk volume omgordt.
en toch,
telkens weer,
worden lijnen ingezet.
een verlaten baan in een vlak
op zoek naar wat niet is.
hoe kwetsbaar en onovertroffen trefzeker
kan de bezwangerde eenvoud zijn?
plaquette: male nude
tekening van Verdonkschot
gegraveerd in gepatineerde
bronzen plaat
Het bronzen borstbeeld wordt in beperkte oplage gegoten.
Het beeld is inmiddels
aangekocht door:
-Museum De Pont in Tilburg
-Gemeente Nijmegen
-Gemeente Boxtel
-Gemeente Lochem
-Ministerie van Sociale Zaken
-Gemeente Zederik
27.04.13
Onlangs heeft Verdonkschot een buste van koning
Willem Alexander kunnen voltooien.
Een bronzen exemplaar staat momenteel opgesteld op
de grote Oranje tentoonstelling in Slootdorp
(zie aankondiging hiernaast).
borstbeeld van Koning Willem Alexander.
ALLE KUNST IS EEN IN OPSTAND KOMEN TEGEN HET LOT VAN DE MENS
André Malraux (schrijver en kunstfilosoof, 1901 – 1967)
Ook Joris Verdonkschot
zal aanwezig zijn en
(lied)gedichten voordragen.
04.03.13
Derde Haarlems Debuutprijs voor Lisette Erdtsieck voor haar boek ‘Reis van de zeemeermin’.
Een zinnelijke en subtiele roman over leven, liefde, kijken en bekeken worden, bewondering en de grenzen van de intimiteit,
Op de omslag het beeld ‘Het enigma’ van Verdonkschot, geplaatst in de vijver van het landgoed Elswout te Overveen.
Het toeval wil dat zowel Erdtsieck als Verdonkschot een filmachtergrond hebben.
14.02.13
Onlangs heeft Ramsey Nasr zijn dichter des vaderlands
periode beëindigd.
Hier het laatste stuk van zijn indrukwekkende gedicht:
‘Uit nutteloze noodzaak’,
waarin hij dicht wat kunst vermag:
…
ik was van plan een heldenstuk te schrijven
over het belang van kunst
de waarheid is
zij heeft geen nut
kunst is maar een bijproduct
zij is niet nodig om te kunnen
eten, neuken, ademen
maar één ding kan ze
zij kan vechten waar ik vlucht
zij kan, met haar ene giftand
zij het voor een kort moment
mij redden van de eeuwigheid
en dit verlammend gat verlammen
bij een vijand zonder handvat
helpt alleen het nutteloze
dan helpt kerven in een bot
stieren schetsen in een grot
dan helpt de nachtwacht
en het zingen bij een dode
uit nutteloze noodzaak
schiep kunst de mens
en als ik verstijf op mijn savanne
van bedreigend vrije tijd
als ik mijzelf vervloek
om dit uitzicht zonder eind
als mijn kop breekt van het licht
dan huil ik niet, dan schreeuw ik niet
ik hang mijzelf niet op
maar pak een pen
en schrijf u dit gedicht
tekening van Marianne Hofstee, Haarlem.
10.02.13
La condition humaine
( ned.vert. ‘het menselijk tekort’)
De titel van nevenstaand beeld is ontleend aan de roman van Andre Malraux uit 1933, waarin de personages met allerlei existentiële dilemma’s worden geconfronteerd.
Verdonkschot heeft op zijn beurt in dit beeld allerlei
beeldhouwkundige tegen-stellingen samengebracht.
Het bronzen beeld is geplaatst op een wit gevlamde marmeren sokkel en er is naast het patina ook bladgoud in de huid verwerkt.
24.01.13
SHE a view only angels may have
_________________________________________________
Het levensgrote beeld is hier nog in rode was.
Het is Verdonkschot’s beeldhouwkundige reactie
op het beroemde schilderij ‘L origine du monde’
van Gustave Courbet uit 1886.
Dit schilderij hangt in het Musée d’Orsay in Parijs.
Ook Verdonkschot’s beeld gunt ons een
onbelemmerde blik op de vulva.
Hij noemt dit zelf de ‘blinde vlek’ in de
beeldhouwkunst, omdat in de beeldhouwkunst
door de jaren heen, zelden dit gedeelte van de
vrouw wordt vormgegeven.
Hij heeft dit beeld gemaakt als een
eerbetoon aan de vrouw.
Verdonkschot heeft een grote liefde voor de moderne dans.
Voor z’n beelden heeft hij in de jaren
samengewerkt met de danseressen
Charlotte van der Reek en Lenneke Vos.
Choreografen zoals Hans van Manen, Itzik Galili en Jiri Kylián
hebben zijn grote bewondering.
Hieronder een fragment
uit het weergaloze, ruim een half uur
durende ballet Bella Figura
uit 1995 van het Nederlands Danstheater,
choreograaf Jiri Kylián
De dichter/schrijver Rainer Maria Rilke (1875 – 1926)
(van 1905 – 1906 nog secretaris
bij Auguste Rodin in Parijs)
schreef het volgende sonnet (1908)
ARCHAÏSCHER TORSO APOLLOS
Wir kannten nicht sein unerhörtes Haupt,
darin die Augenapfel reiften.
Aber sein Torso glüht noch wie ein Kandelaber,
in dem sein Schauen, nur zurückgeschraubt,
sich hält und glänzt. Sonst konnte nicht der Bug
der Brust dich blenden, und im leisen Drehen
der Lenden könnte nicht ein Lächeln gehen
zu jener Mitte, die die Zeugung trug.
Sonst stünde dieser Stein entstellt und kurz
unter der Schultern durchsichtigem Sturz
und flimmerte nicht so wie Raubtierfelle;
und bräche nicht aus allen seinen Rändern
aus wie ein Stern: denn da ist keine Stelle,
die dich nicht sieht. Du mußt dein Leben ändern
ARCHAÏSCHE TORSO APOLLO
Wij zagen nooit zijn ongekend gezicht,
De oogappels die daarin rijpten.
Maar zijn torso gloeit nog als een kandelaar,
waarin zijn blik, met een getemperd licht,
nog glanzen blijft. Anders zou jou de boeg
der borstkas niet verblinden, en in ‘t zacht
draaien der lendenen was niet die lach
naar ‘t midden toe dat het geslachtsdeel droeg
Anders stond deze steen geknot,beschadigd,
in zijn doorschijnende schoudercascade,
en zou niet glinsteren als roofdierhuid,
en zou niet als een ster losbreken uit zijn
vorm: geen plek aan hem die jou niet ziet.
Zo doorgaan met je leven kun je niet.
(Vertaling: Peter Verstegen, Amsterdam 1998)
‘de torso van Apollo Belvedère’
marmer, h 120 cm
Vaticaans Museum, Rome
beeldhouwer: Apollonios, zoon van Nestor of Athens
2e eeuw voor Chr.
‘Dopo Belvedère’
brons, b 60 | d 45 | h 60 cm
Landgoed Elswout, Overveen
Joris August Verdonkschot
1997
NRC Handelsblad
Besteedt aandacht
aan het dubbel beeld
‘The other woman’
van Joris Verdonkschot
in het Cultureel Supplement
Het beeld is tentoongesteld in de tuinen van Chateau St. Gerlach,
buitenplaats van Maastricht,
op de jaarlijkse expositie
‘Meesters in de beeldhouwkunst’
van Gallery Bell Arte.
HET ENIGMA
08.10.12
IMPRESSIE
van 2 levensgrote beelden
van Joris Verdonkschot in de
vijver achter het historisch
landhuis op het landgoed
Elswout in Overveen.
JEUNE FEMME ASSISE COMME FLANDRIN
werk in uitvoering
PANTA RHEI in Cuijk
14.09.12
PANTA RHEI
Beeld in een waterpartij, voor een rotonde in Bloemendaal.
Verdonkschot heeft een vrouwenfiguur (2,4 x levensgroot) geboetseerd
voor de gemeente Bloemendaal, in opdracht van de ondernemer
Dhr. C. De pauw te Overveen van de Peacock Foundation.
Het beeld is inmiddels gemald en gegoten in brons in 14 afzonderlijke
stukken en daarna tot een eenheid in elkaar gelast door bronsgieterij
Kemner in Cuijk .
Hieronder 3 foto’s van het grote rode wasmodel hangend in een
dragend staketsel.
01.09.12
Marc Chavannes,, journalist NRC
en publicist, in een pleidooi voor de kunsten:
‘Een volk dat andere werelden in de ziel bereist, overwint zingend iedere toekomst’
Prof. Dr. Ruud Lapré, kunstverzamelaar en auteur van diverse monografieën van kunstenaars, zag het grote wasmodel in het atelier van Verdonkschot en schreef het volgende artikel:
In zijn meer dan levensgrote sculptuur Panta rhei geeft de Haarlemse beeldhouwer Joris Verdonkschot zijn visie op het leven. En daarmee tegelijkertijd op die van de kunst. Hij omarmt organische vormen, ze zijn voor hem de uitingen die staan voor geboorte, groei en het onafwendbare afstervingsproces. Kortom: voor de dynamiek van het leven. Bij het weergeven van die organische vormen zoekt hij voortdurend de grenzen op. Daarom zijn de beelden niet “gemakkelijk”. Ze zijn er niet om te behagen. Hij zoekt in zijn kunst graag de pijnpunten op, de strijd om het evenwicht, de onbalans. Zijn beelden zijn als het leven zelf: dynamiek met horten en stoten, groei met stuipen. Daarom ook, zoekt hij vormen die neigen naar de grens van het natuurlijke. Om die vormen heen spant hij een huid die trots is op de zichtbare butsen die met zijn niet geromantiseerde versie van het leven samenvallen. Dat is Joris Verdonkschot op zijn best.En in die traditie heeft hij Pantei rhei tot leven gebracht.
herfst 2012
Alles in de wind II
01.08.12
De kijker zoekt meestal het vertrouwde. De
kunstenaar daar in tegen: het onbekende.
Onthechting is een wezenskenmerk van de kunst.
Pas als je je in het onzekere waagt, kan het ware
zich beginnen te onthullen.
Dit reclamefilmpje voor een kledingmerk illustreert
prachtig hoe je kan groeien als je de angst voor het
onzekere doorbreekt.
Dare-Change, duur 1.28 minuten, 55 shots. muziek:
Antonio Vivaldi: ‘Zomer’ uit ‘de 4 jaargetijden’.
15.05.11
Verdonkschot een strenge gestileerde
uil ontworpen.
Een kleinere versie hiervan zal in een
oplage van tientallen exemplaren
worden gegoten, bedoeld als
geschenk aan de promovendi
van de afdeling gynaecologie.
Jumping Jack Flesh
Porgy without Bess
poes
Daumier Honoré
12.07.12
Voor het eerst zal Joris Verdonkschot
na België, Denemarken, Engeland
zijn werk presenteren in Duitsland,
en wel op de AAF beurs te Hamburg van 15 t/m 18 november.
Artikel uit Artscope 09/10 nr. 07, New England’s Culture Magazine, Boston, USA -international spotlight-
auteur: Brian Goslow
Joris August Verdonkschot of the Netherlands never intended to become a scultor. He had been running his own film and television programming production company, which he opened after attending the Film Academy in Amsterdam in 1968, when he was seduced by classical sculpture and its fine details while visiting the Bargello Museum in Florence in the eraly 1990s. “Some statues struck me, specially the ones of Cellini”, he said. “I was almost in tears. I left with the decision to try to make something in Holland with clay”.
Dr. Jeroen Damen van Mandarte, op 27.04.12
gepromoveerd als kunsthistoricus met de dissertatie:
‘ Het woord is aan het beeld’,
schreef over het beeld: Breaking the rules van
Joris August Verdonkschot het volgende artikel:
Wat een samengebalde spanning in deze gestolde beweging. Opnieuw kijken we naar figuratieve kunst: dat wil zeggen kunst die verwijst naar ons eigen bestaan. En dit keer wel in heel specifieke zin: een lichaam.
Niets is ons zo na als ons eigen lichaam, en daarmee tegelijkertijd dat van de ander. Beelden van Joris Verdonkschot gaan altijd over lichamen en zijn daarom zo fascinerend voor ons.
20.11.11
Openingswoord van Joris Verdonkschot
bij solo-expositie, Galerie Année, Haarlem.
Over de beeldhouwpraktijk en het werken met naakt
Wat je hebt is een homp klei of een plak zachte was.
En een armatuur waar je de klei of de was op bevestigt.
En dan soms een model, een naaktmodel.
Wij beeldhouwers hebben het grote voorrecht met
naaktmodellen te mogen werken.
Te kijken naar een mens in al z’n kwetsbaarheid en
kracht.
De trots van het lijf te zien.
Je stapelt volumes materiaal op elkaar.
Schat de maatvoering in van de onderdelen van het lijf.
Bekijkt de richtingen van de diverse contourlijnen.
Je probeert het licht over het beeld te doceren.
Hoe kan ik inbreken in dat naakte lijf om een kern te raken?
Hoe kan ik leven samenballen in een beeld?
Is naakt waar?
Als je naakt bent, kun je niks veranderen.
Naaktheid vertegenwoordigt in ieder geval
de hele zichtbare werkelijkheid. Wat zie je eigenlijk?
Anderhalve vierkanten meter huid, met 9 lichaamsgaten.
Naakt is een hele directe fysieke ervaring,
naakt vergt altijd speciale aandacht.
Ze is nooit neutraal. Ze is eisend, claimend.
Naakt zelf staat voor zuiverheid en is universeel in
de zin van het tijdloze.
In ieder tijdsbestek, in tal van kunststromingen
neemt het naakt een prominente plaats in.
De kern van de mens is zonder kleding.
Ecce homo, zie hier de mens.
Kunst gaat om waarheid, kleding is opsmuk.
Naakt in de kunst trekt je in privé sfeer,
dwz ze dwingt je als beschouwer je eigen privé aan te boren.
Toch kan naakt ook heel verhullend zijn:
Iedereen ziet je helemaal, maar niet de persoon,
wie je bent: je bent alleen maar naakt.
Iemand die naakt is wordt niet snel gepersonifieerd.
Wat probeer ik nu, als kunstenaar,
te bewerkstelligen met het naakt bij de kijker?
Ik wil een kijkervaring creëren en
tevens de regisseur zijn van die ervaring.
Ik wil in het naakte lijf die aspecten van de mens laten zien,
die van zichzelf geen vorm hebben,
zoals temperament, dynamiek, karakter.
Hoe kan ik het onzichtbare vormgeven?
Ik wil direct op de huid. Het gaat enkel om de mens,
de rest zijn allemaal afleidende bewegingen.
Ik wil de naaktheid weg van de privé,
wel persoonlijk, maar universeel.
De praktijk:
Het atelier, je boetseert, je stapelt volumes
en gedurende dat traject vormen zich gedachtes,
passeren gevoelens.
De stilte nestelt zich in het atelier.
Een geladen concentratie, momenten waarop alles er toe doet.
Met je handen in de materie.
De natte klei uit de rivierbedding wordt letterlijk afgetast.
Ik raak aan, dus ik besta.
Ontroering.
Het moment is kwetsbaar.
Het leven is dichtbij. Het leven doet er toe.
Naaktheid is even normaal, als het speciaal is. Altijd.
Ieder mens draagt de naaktheid bij zich.
We zijn tenslotte allemaal onder onze kleding naakt .
31.08.11
De gemeente Arnhem heeft het beeld ‘Le Temps retrouvé’
(de titel refererend aan een literaire werk van Marcel Proust)
uit 2008 aangekocht.
01.02.11
Erbarme Dich
Verdonkschot heeft onlangs een nieuw portret kunnen afronden.
Het is een verscheurende aanblik geworden van het hoofd van een dode man,
liggend op een oor.
Het beeld is in de giethuid gehouden met restanten gips en is neergelegd
op een kil stuk plexiglas sokkel.
Titel: Erbarme dich
Natuurlijk overgenomen uit de bekendste aria uit Bach’s Matthäus Passion uit 1728.
Erbarme dich,
Mein Gott,
Um meiner zähren willen!
Schaue hier,
Herz und Auge weint vor dir
Bitterlich.
Heb medelijden,
Mijn God,
Omwille van mijn tranen.
Zie toch,
Hart en ogen wenen
Bitter om U.
11.12.10
Een serie kleine bronzen voor
Het Nederlandse Rode kruis.
Voor het eerst heeft Verdonkschot
een serie beeldjes gemaakt met een grof modelé. Ze stellen een naakte vrouw voor met gespreide armen,
die de belichaming vormt van het bekende vignet van Het Rode kruis.
Ze zijn rood gepatineerd op een
matte witte plexiglas sokkel.
11.12.10
DUBBELPLASTIEK voor Prinses Margriet
Verdonkschot heeft in opdracht van Het Nederlandse Rode Kruis een dubbelplastiek gemaakt voor Koninklijke Hoogheid Prinses Margriet.
Het was het afscheidscadeau naar aanleiding van haar terugtreden als vice-voorzitter per 01.01.2011.
Verdonkschot was in de gelegenheid haar tevens een monografie van zijn werk aan te bieden en zich met haar te onderhouden over het cadeau, waar ze enthousiast over was.
16.06.10
Inga Ouwerkerk-Rahbek van de Galerie Laerken in Hazerswooude heeft van Verdonkschot een tiental beelden aangekocht, waaronder een zeer groot beeld.
Ouwerkerk presenteert de beelden
in de Verdonkschot-zaal in haar museum in Nykobing Falster in Denemarken.
07.06.10
DCHG, uitgever van medische tijdschriften in Haarlem heeft een groot beeld van Verdonkschot aangekocht voor de entree van haar bedrijfsruimte.
DCHG brengt gedurende een periode in haar
bladen via advertenties Verdonkschot’s werk bij haar lezers onder de aandacht.
29.05.10
Eén van de beelden, die Verdonkschot recentelijk heeft voltooid,is het beeld met de titel:
‘When life is but a dream’
Deze zin is genomen uit een gedicht van John Keats
(1795-1821).
Hieronder volgt het hele gedicht, met daarnaast de vertaling van Bert Voeten:
On death
I
Can death be sleep, when life is but a dream,
And scenes of bliss pass as a phantom by?
The transient pleasures as a vision seem,
And yet we think the greatest pain’s to die.
II
How strange it is that man onearth should roam,
And leada life of woe, but not forsake
His rugged path; not dare he view alone His future doom which is but to awake.
Op de dood
I
Kan dood slaap zijn, als leven dromen is,
En het geluk vervliet als ijdele schijn?
De korte vreugde laat ons geen heugenis,
Kan dood slaap zijn, als leven dromen is,
En toch lijkt sterven ons de diepste pijn.
II
Vreemd is het, dat de mens op aarde zwerft,
En leeft in weedom, maar geen uur verzaakt
Zijn doornig pad; en dat zijn blik hier derft
Het zicht op streken waar hij straks ontwaakt.
22.05.10
Gastdocentschap Repin Academie in St. Petersburg
Bij zijn tweede bezoek aan de Repin Academie is Verdonkschot door de dekaan van de academie, na het zien van zijn
monografie en met hem gesproken te hebben over zijn visie op de beeldhouwkunst, een gastdocentschap aangeboden voor
het tweede jaar.
Verdonkschot heeft dit docentschap aanvaard en zal half oktober afreizen. Het is de bedoeling dat hij in eerste instantie voor
enkele weken beeldhouwlessen zal begeleiden. In de lessen zal hij met behulp van een tolk, samenwerken met
Prof. Iwan Kopheeb.
22.03.10
Opdracht van Philips Research
Verdonkschot is uit diverse beeldhouwers verkozen voor het maken van drie grote beelden voor de campus van Philips Research in Eindhoven. De drie beelden zullen
voorstellen: de denkster, de ziener en de doener.
De beelden zullen geplaatst worden in 2014.
Bijgaand enkele ontwerp schetsen.
De beelden zelf zijn inmiddels gegoten bij bronsgieterij Kemner in Cuijk